Soms komt er een moment in het leven waarop alles stilvalt.
De plannen die ooit helder waren, vervagen.
De energie die je altijd dreef, lijkt op te raken.
En wat ooit vanzelf ging, voelt ineens als een strijd.
Dat was het moment waarop één van mijn klanten terechtkwam,
een jonge, ondernemende vrouw, vol ambitie en plannen voor de toekomst.
Totdat haar lichaam stopte met meewerken.
Plotselinge, chronische pijnklachten beheersten haar dagen.
Na talloze onderzoeken kwam het harde oordeel: uitbehandeld.
Ze moest leren leven met de pijn.
Alsof dat nog niet genoeg was, verloor ze in korte tijd ook haar beide ouders.
Het verdriet, de stress en de machteloosheid werden een dagelijkse realiteit.
Haar wereld werd kleiner, haar toekomst onduidelijker.
Toch bleef er iets branden.
Een klein, koppig vuurtje van wilskracht en hoop.
Ze besloot: ik leg me hier niet bij neer.
Dat besluit veranderde alles.
Ze ging op zoek naar hulp en kwam uiteindelijk bij mij terecht.
Samen startten we met kleine stappen:
ademhaling, kou, herstel, weer contact maken met haar lichaam en haar grenzen.
Van daaruit werkten we verder aan mentale veerkracht,
emotionele ruimte en het herontdekken van wat voor haar écht betekenis had.
Het was geen makkelijk proces.
Er waren momenten van twijfel, terugval en frustratie.
Maar gaandeweg kwam er verandering.
Haar energie keerde terug. Ze vond rust in de chaos.
Ze leerde omgaan met spanning zonder zichzelf te verliezen.
Totdat op een dag het ondenkbare gebeurde: haar pijn verdween volledig.
Niet tijdelijk, maar voorgoed.
Vandaag leeft ze weer voluit.
Ze werkt, sport, geniet en maakt plannen.
Maar vooral: ze leeft vanuit rust, richting en vertrouwen.
Haar verhaal blijft mij raken.
Niet omdat het uitzonderlijk is wat er fysiek gebeurde, al is dat natuurlijk uitzonderlijk,
maar omdat het laat zien wat er mogelijk wordt als iemand besluit om niet langer te worstelen tegen wat is, maar te leren bewegen met wat er is.
Dat is wat ik in mijn werk telkens weer zie bij leiders.
Mensen die jarenlang hebben geleefd op discipline, ambitie en controle,
en ergens onderweg het contact met zichzelf verliezen.
Totdat ze besluiten dat het anders mag en kan.
Dat kracht niet ligt in nog harder worstelen,
maar in leren vertragen en opnieuw richting kiezen.
Dit verhaal is daar het levende bewijs van.
Met de juiste inzichten, aandacht en toewijding is het mogelijk om opnieuw te bewegen,
van overleven naar echt leven.